Луѓето кои пијат вода од пластично шише секој ден внесуваат над 90.000 повеќе микропластични честички годишно, од луѓето што пијат вода од чешма, покажува ново истражување, кое повика на итни регулаторни мерки за управување со ризиците. Истражувањето забележува дека луѓето внесуваат од 39.000 до 52.000 микропластични честички, чија големина се движи помеѓу илјадити дел од милиметар и пет милиметри, во просек годишно.
Пластичните шишиња ослободуваат микропластика за време на производството, складирањето и транспортот, кога се разградуваат под дејство на сончева светлина и температурни флуктуации, според истражувачите на Универзитетот Конкордија во Канада, кои предупредуваат дека здравствените последици од нивното внесување можат да бидат сериозни.
„Пиењето вода од пластични шишиња е во ред во итни случаи, но не е нешто што треба да се користи во секојдневниот живот“, рече Сара Саџеди, главен автор на новото истражување објавено во Journal of Hazardous Materials.
Познато е дека микропластиката влегува во крвотокот и стигнува до виталните органи, потенцијално предизвикувајќи хронично воспаление, респираторни проблеми, стрес врз клетките, хормонални нарушувања, нарушена репродукција, невролошки оштетувања и разни видови рак. Но, нивните долгорочни ефекти остануваат слабо разбрани поради недостаток на стандардизирани методи за тестирање за нивна проценка во ткивата.
Во студијата, истражувачите го испитаа глобалното влијание на ситните пластични честички проголтани од пластични шишиња за вода за еднократна употреба врз здравјето на луѓето, извлекувајќи сознанија од над 141 научни статии.
Истражувањето сугерира дека луѓето што го исполнуваат препорачаниот дневен внес на вода само од пластични шишиња за вода за еднократна употреба може да внесат дополнителни 90.000 микропластики годишно во споредба со оние што пијат само вода од чешма, а кои внесуваат 4.000 микропластики годишно.
Студијата, исто така, вели дека иако постојните истражувачки алатки детектираат дури и многу мали честички, тие не откриваат од што се направени честичките.
А алатките што се користат за одредување на составот на пластичните честички имаат тенденција да ги пропуштат најмалите од нив, забележуваат истражувачите, повикувајќи на развој на стандардизирани глобални методи за тестирање за прецизно мерење на честичките.
„Прегледот ги истакнува хроничните здравствени проблеми поврзани со изложеноста на нано- и микропластика, вклучувајќи респираторни заболувања, репродуктивни проблеми, невротоксичност и канцерогеност“, напишаа истражувачите.
Истражувањето, исто така, ја нагласува потребата од премин од пластика за еднократна употреба кон одржливи, долгорочни решенија за пристап до вода.